een solaminja in Tongo

Wanneer ik op mijn fietsje door tongo rijd, hoor ik regelmatig iemand 'solaminja' roepen! Dat betekent blanke. En dat ben ik dus. In mijn dorpje zijn weinig blanken, dus ik ben de plaatselijke beroemdheid! Ik voel me soms net de koningin want ik kan blijven zwaaien naar de kinderen langs de weg:-)
Iedereen is ontzettend aardig en de kinderen zijn nieuwsgierig. Ze kennen een aantal Engels zinnetjes (how are you? We are fine, thank you) dus die worden graag naar me geroepen.
Ik heb het zo leuk in Tongo! Ik woon op een hele grote compound, waar ik nog steeds lang niet iedereen ken. Bij mijn gezin wonen mijn vader en moeder met hun 5 kids, mijn oma, en 2 'zussen' (iederen is je broer/zus (even oud) vader/moeder (broers en zussen van je ouders), oom/tante (mensen die ouder zijn) of zoon/dochter (de jonge kinderen). Met hen ga ik het meeste om.

Ik verander langzamerhand in een echte Ghanees haha. Ik kan al water op mijn hoofd dragen! De eerst keer dat ik dat deed, droeg ik een hele grote bak met ong 25 liter, na 25 meter lopen zat er nog ongeveer 2 liter in, de rest was er al uit gevallen! Iedereen vond het heel grappig! Maar nu kan ik al een emmer van 10 liter dragen (maar ik gebruik wel mijn handen). Kinderen leren al op jonge leeftijd dingen op hun hoofd te dragen en vooral de vrouwen zijn er erg goed in! Die dragen van alles op hun hoofd: water, hun winkel, hun boodschappen, hout voor t vuur, enz.
Ook help ik af en toe mee met het eten koken. Ik mag de kruiden en specerijen dan fijn stampen.
En dan de grootste verandering: sinds gister heb ik ongeveer 72 duizend vlechtjes op mijn hoofd! Ik heb er 10 uur voor moeten zitten, maar dan heb je wel wat:-)

Bekijk de fotos maar voor het resultaat!