Vreemd en mooi tegelijk..
Door: Yinmahme/Nahnegema (=Ingrid)
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
05 Juni 2009 | Ghana, Tongo
Dinsdagmorgen vertelde mijn vader dat zijn broer overleden was. Mijn oom woonde ook bij ons in de compound, dus ik kende hem ook. Hij had 3 vrouwen en heel wat kinderen. Vooral met 1 van zijn vrouwen en twee van zijn zoons heb ik goed contact. Ik was nogal ontdaan van het nieuws. De man was zondag ziek geworden, hij had een wond aan zijn been, waarschijnlijk is hij daaraan overleden.
Voor mij was het vreemd dat niemand zijn verdriet liet zien! Er is iemand overleden, dan huil je toch de ogen uit je kop?!?!
Zoals veel mannen in de compound was mijn oom traditional. Hij heeft de traditionele godsdienst, hij geloofd in voorouders en offert om de Goden goed te stemmen. De begravenis was dus ook een traditional burial.
Het feest barste woensdagavond los, nog steeds werd er geen traan gelaten, maar gedanst en veel eten gemaakt. De muziek stond KEIHARD en ging de hele nacht door.
Daarna gebeurde er iets heel bijzonders..het begon te regenen! Eindelijk weer en flink hard ook. Mijn broer vertelde dat zijn vader (die net overleden was) dit had gedaan. Een van de vrouwen van de overleden man noemde het rain of blessing. Deze regenbui was hard nodig, anders was de oogst misschien mislukt...
's Nachts werd ik gewekt door trommels. Ik was nieuwsgierig en ging kijken wat t was. Bij de shrine (offerplaats) bij het huis was een groep mannen aan het trommelen, eentje had een fluit en zong. Het was prachtig en zo indrukwekkend. Ik kreeg het gevoel dat ze de voorouders riepen en vertelden dat er iemand was overleden in he huis.
Ook het trommelen ging de hele nacht door.
Ik werd 's morgens vroeg wakker, het was tijd voor de begravenis. Eerst moest er gegeten worden.De vrouwen hadden de hele nacht gekookt en iedereen kreeg TZ met soep.
Daarna werd het lichaam (dat de hele tijd in een hutje lag. Ik heb het zelfs gezien en schrok ervan. Het leek net of de man sliep, maar zijn lichaam was bestrooid met talkpoeder en zijn ene been was heel erg dik) voorbereid voor de begravenis. De jonge mannen van de compound verzamelden speren, zwaarden, pijl en boog en grote stokken. Daarmee maakten ze de weg vrij voor het lichaam. Er werd getrommeld, geschreeuwd, gefloten, getoeterd en eindelijk ook gehuild. Zo mooi, de vrouwen verdrietig, de mannen krachtig. Het lichaam werd naar buiten gedragen, het was gewikkeld in doeken. De mannen voorop, schreeuwend en met speren zwaaiend, daarna de dragers en de muzikanten en als laatste de rouwende vrouwen.
De stoet ging door de hele compound, op weg naar het graf (dat achter de compound was). Daarna werd het lichaam begraven. Ik mocht daar niet te dichtbij zijn, want alleen mannen mogen erbij.
Binnen zag ik overal huilende mensen, mannen en vrouwen, jong en oud.
Na de begravenis was het tijd voor dansen, nog meer eten en veel drinken.
Op een gegeven moment moesten we allemaal het huis verlaten. Niemand mocht er meer in of zelfs maar een van de muren aanraken. De voorouders kwamen binnen om de geest van de overledene mee te nemen. Wanneer je nog binnen bent en je maakt geluid, vraag je de geesten om jou ook mee te nemen, daarom moest iedereen naar buiten.
Vanmorgen was de afsluiting. Alle mannen weer bij elkaar bij de shrine. Er kwamen een soort waarzeggers die de voorouders vragen waarom deze man is overleden, ook vertellen de voorouders welke dieren er geofferd moeten worden.
Wanneer er genoeg geld is (misschien pas over 5 jaar), komt er nog een grote funeral. Het grote feest om de overledene te eren.
Het was heel erg bijzonder om dit van zo dichtbij mee te maken. Ik voelde me heel erg verbonden bij mijn familie. Mijn vader bedankte me zelfs omdat ik ook moest huilen!
Het was vreemd en mooi tegelijk...
Voor mij was het vreemd dat niemand zijn verdriet liet zien! Er is iemand overleden, dan huil je toch de ogen uit je kop?!?!
Zoals veel mannen in de compound was mijn oom traditional. Hij heeft de traditionele godsdienst, hij geloofd in voorouders en offert om de Goden goed te stemmen. De begravenis was dus ook een traditional burial.
Het feest barste woensdagavond los, nog steeds werd er geen traan gelaten, maar gedanst en veel eten gemaakt. De muziek stond KEIHARD en ging de hele nacht door.
Daarna gebeurde er iets heel bijzonders..het begon te regenen! Eindelijk weer en flink hard ook. Mijn broer vertelde dat zijn vader (die net overleden was) dit had gedaan. Een van de vrouwen van de overleden man noemde het rain of blessing. Deze regenbui was hard nodig, anders was de oogst misschien mislukt...
's Nachts werd ik gewekt door trommels. Ik was nieuwsgierig en ging kijken wat t was. Bij de shrine (offerplaats) bij het huis was een groep mannen aan het trommelen, eentje had een fluit en zong. Het was prachtig en zo indrukwekkend. Ik kreeg het gevoel dat ze de voorouders riepen en vertelden dat er iemand was overleden in he huis.
Ook het trommelen ging de hele nacht door.
Ik werd 's morgens vroeg wakker, het was tijd voor de begravenis. Eerst moest er gegeten worden.De vrouwen hadden de hele nacht gekookt en iedereen kreeg TZ met soep.
Daarna werd het lichaam (dat de hele tijd in een hutje lag. Ik heb het zelfs gezien en schrok ervan. Het leek net of de man sliep, maar zijn lichaam was bestrooid met talkpoeder en zijn ene been was heel erg dik) voorbereid voor de begravenis. De jonge mannen van de compound verzamelden speren, zwaarden, pijl en boog en grote stokken. Daarmee maakten ze de weg vrij voor het lichaam. Er werd getrommeld, geschreeuwd, gefloten, getoeterd en eindelijk ook gehuild. Zo mooi, de vrouwen verdrietig, de mannen krachtig. Het lichaam werd naar buiten gedragen, het was gewikkeld in doeken. De mannen voorop, schreeuwend en met speren zwaaiend, daarna de dragers en de muzikanten en als laatste de rouwende vrouwen.
De stoet ging door de hele compound, op weg naar het graf (dat achter de compound was). Daarna werd het lichaam begraven. Ik mocht daar niet te dichtbij zijn, want alleen mannen mogen erbij.
Binnen zag ik overal huilende mensen, mannen en vrouwen, jong en oud.
Na de begravenis was het tijd voor dansen, nog meer eten en veel drinken.
Op een gegeven moment moesten we allemaal het huis verlaten. Niemand mocht er meer in of zelfs maar een van de muren aanraken. De voorouders kwamen binnen om de geest van de overledene mee te nemen. Wanneer je nog binnen bent en je maakt geluid, vraag je de geesten om jou ook mee te nemen, daarom moest iedereen naar buiten.
Vanmorgen was de afsluiting. Alle mannen weer bij elkaar bij de shrine. Er kwamen een soort waarzeggers die de voorouders vragen waarom deze man is overleden, ook vertellen de voorouders welke dieren er geofferd moeten worden.
Wanneer er genoeg geld is (misschien pas over 5 jaar), komt er nog een grote funeral. Het grote feest om de overledene te eren.
Het was heel erg bijzonder om dit van zo dichtbij mee te maken. Ik voelde me heel erg verbonden bij mijn familie. Mijn vader bedankte me zelfs omdat ik ook moest huilen!
Het was vreemd en mooi tegelijk...
-
05 Juni 2009 - 14:16
Carla Otto:
Jeetje mina Ingrid wat is dat heftig zeg wat je meemaakt en zo mooi ook!! VOLGENS MIJ BLIJF JIJ NIET LANG IN NEDELAND zo ben je aan het genieten daar xxxxxxCarla -
06 Juni 2009 - 07:59
NEZ+ING4ever:
Prachtig verhaal Ing, heb gewoon kippenvel gekregen!
Zo mooi dat je dit van dichtbij mag meemaken.
Even voor vandaag...
Twee violen en een trommel en een fluit.
En Yinmahme is jarig
En de vlaggen hangen uit.
Ei ei ei en we zijn zo blij
Want Yinmahme Die is jarig en dat vieren wij.
Ben benieuwd hoe jouw verjaardag wordt gevierd!
Een hele fijne dag lieverd en de felicitaties ook voor jouw familie!
KUSkusKUS
-
06 Juni 2009 - 20:07
Clau:
beetje vreemd dit te zeggen na bovenstaand bericht, maaaaaareeh: gefeliciteerd lieve schat en nog vele jaren in geluk en gezondheid! 'Tot 120 jaar' zeggen we hier.
kus clau -
07 Juni 2009 - 09:24
Joyce:
Sister,
How? Fine? Me is fine...
Ik heb eindelijk je site gevonden. Leuke/ mooie verhaaltjes schrijf je. Vreemde ervaringen weer daar. Als ik het lees heb ik het idee dat ik weer even bij jullie ben. Ik zit nu op een zondagochtend, geen lekker weer, achter de comp. jullie verhalen te lezen. Zou zo graag nog even terug willen. Hoop dat je gister een leuk feestje gebouwd heb. Mis je! Greet your family, God bless you! Liefs, Joyce -
07 Juni 2009 - 09:39
LBK (begin Is Loes):
Je hebt al veel begrafenissen gehad of lijkt dat maar zo...
Maar zo dichtbij, byzonder, hoor.
HIer wordt er volop gelachen en "gepraat" en we rollen bijna om!!!
dikke kus en tot snel!!
-
07 Juni 2009 - 11:05
Angela:
Wat een verhaal weer. Erg bijzonder hoor, om dat mee te maken. Doe Augustin de groetjes en wens hem sterkte (ofzoiets, wat zeggen ze dan? of niks?)
liefs Angela -
07 Juni 2009 - 20:00
Buuf Barbara:
Licht er niet nog een carriere als verhalenschrijfster op je te wachten? -
09 Juni 2009 - 12:25
Angelique:
Hee Ingrid!
Ik ga je snel bellen hoor, SCHANDALIG dat ik dat nog niet heb gedaan. Het is wel leuk ondertussen je berichten te lezen, een beetje Ghanees nieuws hier in het saaie Nederland.
Ik hoop dat het je super goed gaat en dat je nog een paar leuke laatste weken als Tongo Queen tegenmoet gaat! En owja..ik wil ook je adres in Nederland nog hebben :)
Liefs,
Angelique -
15 Juni 2009 - 09:14
Sharon:
Hey ing
Jeetje wat een geweldige verhalen allemaal! ;) En belevingen....
Heel veel plezier en geniet nog de laatste weekjes
liefs x
sharon -
18 Juni 2009 - 11:41
Iris And Kristel:
Hey Ingrid,
Wij vinden echt erg leuk om te zien dat je nu in Ghana bent, waar wij vorige jaar ook zijn geweest.
Echt geweldig dat je ook naar ene dovenschool bent geweest in Ghana.
Heb je tijd? dan kan je even naar onze dovenschooltje in Jamasi(vind je wel) langs gaan. Ze zouden daar echt super cool vinden als je komt. Doe de kids en de mensen die daar werken dan de groetjes van ons.
Verder heel veel succes in Ghana. We hopen dat je heel gezond terug komt naar Nederland. Een van ons had namelijk erg last van haar been(ontstoken)(door insectbeet die groter werd)
Lieve groetjes van Kristel en Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
